Projekt tego budynku powstał w latach 1894/1895, dla Wincentego i Bronisławy Kossakowskich i został wzniesiony przez miejscowych cieśli, pod kierownictwem Wojciecha Roja i Jana Obrochty, w latach 1895/1896.W roku 1899 willa została zakupiona, przez Marcina hr. Kęszyckiego, również jej nazwa była na nowo nadana, jako „Oksza”.

Zakup ten, był prezentem dla małżonki hr. Kęszyckiego, z okazji srebrnego wesela, a na jednym z sosrębów została wykonana okolicznościowa inskrypcja, upamiętniająca to wydarzenie. Małżonkom nie było dane długo cieszyć się szczęściem… Rok później hr. Kęszycki zmarł, a wdowa po nim, zamieszkiwała w Okszy do okresu wybuchu I Wojny Światowej. 

Po I Wojnie Światowej, w roku 1920, Willę Okszę, zakupiło Towarzystwo „Odrodzenie”, założone przez Klarę Jelską, a po przebudowie urządzono tutaj „Dom Zdrowia dla Uczącej się Młodzieży”.

Podczas II Wojny Światowej, do Okszy przeniesiono Szkołę Gospodarstwa Domowego, która istniała tutaj, do roku 1945.

W okresie powojennym mieściło się w willi prewentorium dla dzieci i młodzieży, a w roku 1965, przejęta przez krakowskie władze wojewódzkie i wykorzystana, jako dom wypoczynkowy.

W roku 2006, z inicjatywy ówczesnego wtedy marszałka województwa, Oksza została przekazana Muzeum Tatrzańskiemu, w celach ekspozycyjnych.

Natomiast remont konserwatorski został przeprowadzony w latach 2008-2010.

Oksza w swej formie jest prosta, najmniej skomplikowana, pośród budynków w stylu zakopiańskim. Jednak dopełnienie stanowią zdobienia, w które wysoko obfituje.